Twee moeders zonder kind
Over ons
Ruchama Kramer (1979)
Ik heb nooit een kinderwens gehad. In mijn vak als voorheen verpleegkundige en nu als geestelijke verzorger en ritueel begeleider (celebrant) voor stervenden kom ik een groot moederhart tegen. Ik voel me regelmatig moeder in de zorg en ontferming voor anderen: patiënten, vrienden, familieleden en katten. Maar ook als ik door de natuur wandel of fiets kan ik getroffen worden door een moedergevoel over alles wat ik om mij heen zie. Op mijn 42e werd ik geheel onverwacht zwanger en is de zwangerschap na een korte periode geëindigd. De zwangerschap heeft mij onverwacht veel inzichten gegeven hoe ik mijn moederschap in de breedste zin van het woord in kan zetten in de wereld om mij heen. Ik heb veronderstellingen over mijzelf kunnen herijken en beseft dat wat ‘waar’ is even ‘onwaar’ kan zijn en vise versa.
Michelle de Bree (1976)
Ik heb lange tijd een kinderwens gehad, na 1 miskraam ben ik niet opnieuw zwanger geworden. M’n miskraam heeft me een mooie boodschap gegeven en heb ik goed kunnen verwerken en een plek gegeven. Sinds een aantal jaar voel ik me echt een moeder zonder kind én ben ik hondenmama van Sunny. Het leven zonder kind voelt nu heel kloppend voor mij. Ik ervaar een sterke verbinding met het kind in mezelf en met de kinderen in mijn omgeving. Ik ben me heel bewust hoe ik m’n moederschap kan inzetten in mijn werk als (energetisch) coach en docent, en moeders zonder kind voelt inmiddels ook als een kind van mij:)
