Door Ruchama – Enkele jaren geleden toen ik mij op het pad van persoonlijke ontwikkeling begon te begeven stuitte ik te pas en te onpas op het woord: vrouwelijkheid/ vrouw-zijn. Er werden waarden toegedicht aan het vrouw-zijn als overgave, zachtheid, bedding, etc. Vanuit welke cultuur of religie vrouw-zijn ook benaderd werd, er leek een universeel beeld te zijn over wat vrouwelijkheid is. Zelfs mannen bleken over vrouwelijkheid of vrouwelijke kanten te kunnen beschikken.
Tijdens mijn oriëntatie op het fenomeen moederschap stuitte ik op hetzelfde. Eigenlijk kan de universele definitie van vrouwelijkheid gecopy/ paste worden op mijn zoektocht naar de definitie van het moederschap. Niet zozeer dat ik bedoel dat het dezelfde definitie heeft, maar eerder dat er een universeel menselijk besef is van het moederschap net als het vrouw-zijn. Meestal zien we dat er een biologisch moederschap is, waar een vrouw zorgt en zich ontfermt over haar kroost, maar daarnaast existeert een universeel menselijk beeld van moederschap. Wat relatief cultuur en religie overstijgend is. Ik realiseerde me dat er een differentiatie aangebracht kan worden tussen biologische moederschap en het menselijke moederschap. Net ls wij een menselijk invulling geven aan wat God is. Dat is en universeel en individueel bepaald. Bij Moeders zonder kind richten wij ons op een universele menselijke invulling van het moederschap die breder is dan de biologische invulling en daarmee existentieler. Het behelst het universele menselijke beeld van moederschap in die zin dat in elke vrouw een moeder huist qua archetype met een eigen individuele authentieke invulling en uiting daarvan. Dat neemt niet weg dat dit universele moederschap nog steeds een zoektocht is voor vrouwen die niet biologisch moeder zijn. Het is een soort kracht, een energie met bijbehorend gedrag die vraagt om een nieuwsgierige openheid en existentieel onderzoek.
