Door Ruchama – Veel vrouwen zonder kind geven aan zich eenzaam te voelen. Een soort leegte te ervaren. Een thuis te missen. Laatst gaf een van de deelnemers van het drieluik aan: het huis is leeg en het had gevuld kunnen zijn met de kinderen die niet geboren zijn, maar gestorven.
Het is uiteraard uitermate verdrietig en pijnlijk als je als vrouw kinderen had gewenst en ze niet hebt gekregen. Ik kan me niet voorstellen hoe dat zou moeten voelen. Wat ik wel kan voelen is de leegte. Zenmeester Thich Nhat Hanh noemt het ‘het vacuüm’ dat in ieder van ons huist. Het is de leegte die we regelmatig ervaren en waar we steeds meer moeite mee hebben om ons toe te verhouden. We proberen deze leegte op te vullen. Hij stelt: we stellen ons een thuis voor; thuis is de plek waar eenzaamheid verdwijnt in samenzijn, maar de meeste mensen die op retraite komen hebben een thuis gecreëerd en voelen zich toch leeg en eenzaam. Dat komt omdat er in ieder van ons een vacuüm schuilt wat onderdeel is van de menselijke existentie en zich graag wil opvullen in de veronderstelling dat het verdwijnt. Maar het zal er ergens altijd blijven. Het is er nou eenmaal.
Verbinding of connectie is dan vaak conditioneel en geeft ons de tijdelijke illusie van een ‘thuis’.
Ik neem bij veel vrouwen een kinderwens waar die zo vurig is; dat ze aangeven dat het onbeantwoord blijven van deze wens hen een gat van leegte toont die zij als extreem pijnlijk ervaren. Ik ken dit gat en de pijn: in mijn geval heeft het zich in het verleden alleen nooit gericht op een kinderwens, maar wel op een onlesbaar dorstig verlangen naar gezien worden en partnersymbiose. Zou het zo kunnen zijn dat het vacuüm dat in ieder van ons schuilt een illusie kiest om zich in de veronderstelling te wanen van vervulling? Hier bedoel ik niet mee te stellen dat een kinderwens louter voortkomt uit een opvulling van een leegte, het is ook een biologisch en sociologisch gestuurd fenomeen. En nog veel meer.
Het markante is namelijk dat ik ook veel vrouwen ken met kinderen die aangeven dat zij dachten dat hun kinderen hun gevoelens van eenzaamheid zouden bestrijden, maar dat zij daar nog steeds mee kampen.
Enfin, ik zie dat vrouwen met een onbeantwoorde kinderwens uitgedaagd worden zich tot dit innerlijke vacuüm te verhouden, omdat het zich via deze weg zo aan hen openbaart en ervaren wordt. Ik zie alweer een mooie creatie voor me waarbij we met innerlijke leegte en het vacuüm kunnen gaan werken.
